Θρησκευτική Ζωή
Εκκλησία Αγίας Μαρίνας
Η εκκλησία της Αγίας Μαρίνας, η κύρια εκκλησία της κοινότητας, βρίσκεται στην είσοδο της Ποταμιούς. Πρόκειται για μια τρίκλιτη εκκλησία βυζαντινού ρυθμού με οκταγωνικό τρούλο που οικοδομήθηκε στα μέσα του 16ου αιώνα. Ειδικότερα, σύμφωνα με μια επιγραφή στη νότια είσοδο του ναού, ανάγεται στα 1551.
Η εκκλησία είναι κτισμένη με πέτρα της περιοχής, η οποία, όπως παρατηρεί ο Καρούζης, «έμεινε άθικτη από το 16ο αιώνα». Το εσωτερικό της εκκλησίας κοσμείται με ένα ξύλινο εικονοστάσι, το οποίο φιλοτεχνήθηκε πρόσφατα. Αξίζει να αναφερθεί πως στο εικονοστάσι υπάρχουν και κάποιες εικόνες του 19ου αιώνα. Οι διαστάσεις της εκκλησίας είναι 20 μέτρα μήκος και 12 μέτρα πλάτος.
Πηγές:
Κοινοτικό Συμβούλιο Ποταμιούς
Γιώργου Καρούζη, Περιδιαβάζοντας την Κύπρο, Λεμεσός, Πόλη και Επαρχία, Λευκωσία 2001
Ξωκλήσι Τιμίου Προδρόμου
Πέρα από το ναό της Αγίας Μαρίνας υπήρχε στο χωριό ένας ακόμη παλαιός ναός αφιερωμένος στον Τίμιο Πρόδρομο.
Δυστυχώς ο ναός αυτός δεν διασώζεται σήμερα αλλά υπάρχουν τα ερείπια του που μαρτυρούν την ύπαρξή του.
Στο μέρος αυτό τοποθετήθηκε ένα προκατασκευασμένο εκκλησάκι, για να μπορούν οι κάτοικοι να λειτουργούν στον ιερό αυτό χώρο, τόσο κατά τις ημέρες που η εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του Τιμίου Προδρόμου, όσο και σε άλλες περιστάσεις.
Ξωκλήσι Αγίου Μνάσωνα
Στο δυτικό άκρο του χωριού βρίσκονται τα κατάλοιπα ενός ξωκλησιού αφιερωμένου στον Άγιο Μνάσωνα. Είναι ένα εκκλησάκι του 300 μ.Χ., το οποίο φέρει έντονα τα σημάδια του χρόνου. Οι προσπάθειες συντήρησης και αποκατάστασης του ξωκλησιού άρχισαν από το Τμήμα Αρχαιοτήτων κατά το έτος 2008. Οι πόροι για τη συντήρηση και αποκατάσταση του ξωκλησιού προέρχονται κυρίως από χορηγίες.
Σύμφωνα με τη παράδοση, η εκκλησία οικοδομήθηκε στο σημείο όπου διέμενε ο Άγιος την εποχή που δίδασκε το χριστιανισμό στην Πάφο, από το βόρειο μέχρι το νότιο άκρο της. Ανάμεσα στα κατάλοιπα της εκκλησίας διακρίνονται διπλή τοιχοποιία στο εσωτερικό της, τρεις μισογκρεμισμένες κάμαρες και μια υπόγεια σήραγγα με ανεξερεύνητη έως σήμερα έξοδο. Οι κάτοικοι του χωριού αναφέρουν πως η σήρραγα ήταν η έξοδος διαφυγής των καταδιωκόμενων χριστιανών.
Τέλος αξίζει να αναφερθεί πως ένας από τους υπόγειους διαδρόμους του ξωκλησιού αποτελεί και τόπο φύλαξης ιερού λειψάνου, του αριστερού βραχίονα του Αγίου.
Πηγές:
Κοινοτικό Συμβούλιο Ποταμιούς
Γιώργου Καρούζη, Περιδιαβάζοντας την Κύπρο, Λεμεσός, Πόλη και Επαρχία, Λευκωσία 2001
Άλλα Ξωκλήσια (ερείπια)
Στο χωριό υπήρχαν παλαιότερα ακόμη τρία ξωκλήσια τα οποία είναι αφιερωμένα στην Παναγία, στον Τίμιο Σταυρό και στον Άγιο Γεώργιο.
Δυστυχώς τα ξωκλήσια αυτά δεν διασώζονται σήμερα. Ένα μικρό προσκυνητάρι και τα θεμέλια των ναών αυτών μας θυμίζουν την ύπαρξή τους.
Ελπίζουμε με τη βοήθεια του Θεού να αποκατασταθούν κάποτε από το Τμήμα Αρχαιοτήτων όπως έχουν αποκατασταθεί παρόμοια εκκλησιαστικά οικοδομήματα και ναοί.
Αν αυτό δεν είναι εφικτό σήμερα, ας αναστηλωθούν σε κάποιο βαθμό για να μπορούν οι πιστοί να τελούν έστω και υπαίθριες Θείες Λειτουργίες σε αυτούς τους ιερούς χώρους που κάποτε αποτελούσαν το στολίδι, το καύχημα και τον τόπο παρηγοριάς των κατοίκων της κοινότητας.
